100 kunstwerken
100 kunstenaars
€ 100,- per stuk
Tijdens het openingsweekend ben ik op zaterdag- en zondagmiddag van 13:00 – 17:00 uur aanwezig.
Mocht het niet lukken om in het openingsweekend langs te komen en u vindt het leuk mij te ontmoeten in de expositieruimte dan is het altijd mogelijk om een afspraak met mij te maken.
U kunt mij bellen op 06-24466228
Maaike
DE FRIESE GALERIJ Leeuwarder Courant 23 januari 2015
“Golfkaton kent strenge wetmatigheden” door Susan van ben Berg
VERKENNEN EN VERDIEPEN
Maaike Hogerhuis debuteert met kartonnen wandobjecten in Galerie Badweg 3. Met sterke contrasten tussen het menslijke en het machinale.
Het beeldende werk van een debutant is als een concert van een beginnend bandje. Er is sprake van een ontwapende onbevangenheid, het enthousiasme straalt er vanaf en mocht het hier en daar wat rammelen, dan is dat gewoon een kleine kinderziekte. In het geval van Maaike Hogerhuis (1960)- die in Galerie Badweg 3 debuteert met haar kartonnen wandobjecten- rammelt er echter niet zoveel.
Integendeel, haar werk vertoont een sterke onderlinge samenhang en doet lange rijping vermoeden, ware het niet dat Hogerhuis nog maar kort met karton werkt. Ze is echter al langer beeldend actief, maar richt zich eerder op weven en textielkunst.
Tijdens de tweejarige kunstopleiding ‘Meer dan….’ in Groningen ontmoette ze onder anderen Marja Griede, beeldend kunstenaar en mede-eigenaar van Galerie Badweg 3. studeert. Deze relatief jonge tentoonstellingsruimte wil een laagdrempelig podium voor moderne en hedendaagse kunst. Het jaarprogramma verraadt een dynamisch beleid door veel korte exposities van kunstenaars die sterven in verschillende disciplines werken. De galerie is te vinden naast het zwembad in Bolsward, in een gebouw dat eerder dienst deed als “suvelsoos” van de voormalige Zuivelschool en later de woon- en werkplek was van kunstenaar Harmen Abma (1937-2007). De inrichting is zo neutraal mogelijk, wat de zeggingskracht van Hogerhuis’ sobere werken zeker tien goede komt.
De twintig getoonde wandobjecten zijn een compacte samenvatting van haar verkenningstocht langs de mogelijkheden van karton, waarbij letterlijk en figuurlijk voor verdieping wordt gezorgd. Als basismateriaal is steeds golfkarton gebruikt, dat natuurlijk bestaat uit twee lagen papier met daartussen een geribbelde kern. Er wordt gespeeld met weglaten en toevoegen, terwijl geschilderde kleurvlakken sterk contrasteren met de naturelkleur van de bruine basismaterie.
Hogerhuis werkt met afvalmateriaal en gebruikt karton van dozen die ze op haar werk tegenkomt, of van welwillende contacten krijgt. Het gaat in haar objecten dus niet om maagdelijk karton dat rechtstreeks van de rol komt, ze gebruikt een gerecyclede grondstof die nog eventuele lijmresten, mogelijke teksten of gaten van nietjes kan bevatten. Het zorgt voor beperkingen die ook weer tot winst kunnen leiden. Wat opvalt, is dat ze voornamelijk kiest voor abstracte patronen die in de verte nog refereren aan herkenbare situaties van persoonlijke voorkeuren. In een werk als De Flakte lijken de lijnen gebaseerd te zijn op een geabstraheerde schaatsbeweging die in een lossere vorm wordt voortgezet in Achtervolging.
Ondertussen verwijst skyline duidelijk naar wolkenkrabbers, maar de perspectivische vertekening vaker wordt toegepast, ontstaat er een heuse kartonnen stad. Een klein uitstapje binnen deze strakke ordening aan lijnen en vlakken, is te vinden in enkele werken die bestaan uit geperforeerd karton. Doordat de gaten niet op gelijke afstand van elkaar zijn aangebracht, is er sprake van een levendig geheel. Datzelfde geldt voor een persoonlijk werk als zelfportret, waarin ruimte is voor menselijkheid en dus ook imperfectie. De zachte buiging van een knie, contrasteert fraai met rigide rangschikking van de kartonnen ribbels.
Het is dan ook geen toeval, dat de sterkste werken in deze tentoonstelling worden gekenmerkt door een contrast tussen het menselijke en het machinale. Golfkarton kent strenge wetmatigheden, door een mechanische bepaalde afstand tussen de ribbels. Als deze fabrieksmatige formules worden uitgedaagd door een dwarse ingreep, ontstaat er iets spannends. Zo is Underweis misschien wel het meest veelzeggende werk van de gehele expositie. Niet alleen vanwege de titel, die aangeeft dat de kunstenares “onderweg” is en na haar debuut nog haar weg zal vervolgen, maar vooral door het werk zelf. In dit drieluik is ingenieus snijwerk te zien, dat diagonaal over de horizontale ondergrond is geplaatst, waardoor zich voor het oog een zinderend lijnenspel voltrekt.
Het geheel doet denken aan binnenvallend strijklicht in drie verschillende stadia en stemt melancholisch over het verglijden van de tijd. Universele waarden in een bijna terloopse schepping. Kwetsbaar als papier en stevig als karton.
Caro Kroon (links) en Kie Ellens (rechts) bespreken mijn werk.
Artikel Leeuwarder Courant
Op 5 april 2014 heb ik een van mijn kartonnen werkstukken meegenomen naar het Fries Museum. Naar aanleiding van de werkbespreking schreef Gitte Brugman op 7 april 2014 het volgende in de Leeuwarder Courant.
Maaike Hogerhuis uit Gytsjerk verdiept zich al jaren in de weefkunst.
Ze volgde de particuliere tweejarige opleiding ‘Meer dan weven…’ in Groningen, waarna ze in september 2013 besloot er een masterclass aan vast te plakken. Van weven was allang geen sprake meer, zo bleek in het Fries Museum zaterdag, waar ze van de gelegenheid gebruik maakte om haar kartonnen creaties te laten beoordelen door conservator Kie Ellens (verantwoordelijk voor Horizonnen in het Fries Museum) en kunstenaar Caro Kroon.
,,Ik zie hier drie op zichzelf staande grootheden”, prees Ellens. ,,Vertel er eens iets over”, nodigde hij uit. Ze vertelde hem dat het ene werk – een grijs geschilderd stuk karton, waar ze drie smalle, horizontale strepen uit hadden gesneden – ijs voorstelde met schaatsstrepen. ,,Ik houd van schaatsen en heb het spoor dat je op het ijs maakt bestudeerd.”
Omdat ze met waardeloos materiaal – afvalkarton – werkt kon ze eindeloos dingen uitproberen, tot ze tevreden was. Een ander werk dat ze had meegenomen was een hoge grijze kolom, met de uitstraling van een wolkenkrabber. Door handig gebruik te maken van het reliëf in het karton, wist ze perspectief te suggereren. ,,Kijk, daar staat-ie”, wees ze naar de toren van Bonnema, die door het raam te zien was.
,,Waarom werk je met karton?”, Wilde Ellens. ,,Dat voorbij bij mij”, zei Hogerhuis. Maar dat was Ellens te karig. ,,Als het de hobby ontgroeit en werk wordt, dan moet je er meer over kunnen zeggen”, sprak hij streng. Hij droeg haar op thuis te oefenen, door een A4 vol te schrijven over haar werk. ,,Daarna doe je het voor een van je werken, en daarna nog eens een A4 alleen over een detail. Zo oefen je jezelf en leer je verwoorden wat je doet.”
Hogerhuis moest beslist werk bewaren uit de verschillende stadia van haar carrière, zei hij. ,,Vaak is je werk jou vóór. Pas als je terugkijkt, zie je wat je ervan kan leren.’’ Bovendien mocht ze het Fries Museum gaan ‘stalken’ voor het plekje om te exposeren, vond hij. Hogerhuis was er wat beduusd van. Een term die ze waarschijnlijk nooit meer gebruikt voor haar materiaal is ‘waardeloos’.
